polen

Kuş tüyü gibi hafif,pamuk gibi beyaz,kokusuz,duru süzüldü yanımdan bir ağacın eşsiz poleni..Kimbilir nerelere gidicekti, hangi yeni başlangıçlara adım atıcaktı bu güzellik..Bende böle olabilmek istedim hep pervasızca başlamak,yolumu engelleri düşünmeden sadece gitmek..Sonunu düşünen kahraman olamazmış ya hani benim durmumda bu galiba..Bu yazıyı yazarken bile aklımda milyonlarca şey..Aslında bir boşluğa bırakıyorum kelimelerimi,bir polenden daha amaçsızım şuan ama olsun yinede düşünüyorum her geçtiğim yolu..Aslında bıraksam kendimi..Süzülsem öylece,güneş sızsa içeme,mutlu olsam,huzurlu en çok ta..Biyerden başlamak için çabam, kopmak sıkı sıkıya tutunduğum dallarımdan..Polenim ben yahu! bırakın uçayım düşünmeden diyebilmek belkide..

Şimdi bakıyorum önüme,'içimdeki güneş hep benimle' diyorum..Kaybetmeden onu süzülmeli bu yolda, bende güzel başlangıçlara bir polen olabileyim diye..